مقدمهی

پیش از هر چیز می‌بایست منتظر نمانیم که کودک درباره خداوند از ما سؤال بپرسد بلکه خود، همیشه و در هر مناسبتی به سخن از خداوند می‌پردازیم چرا که جواب درست به سؤال کودک از خداوند و صفات وی، عقیده توحید و ایمان به خدا را در عقل و قلب او پایه‌گذاری خواهد کرد به همین دلیل

خیر، مثل ما نیست بلکه هیچ چیزی مثل الله نیست، او کسیست که من و شما و همه مردم را آفریده است: درختان، رودها، دریاها و همه چیز را در این دنیا آفریده است، او منبع قدرت است و هرگاه چیزی را اراده کند به آن چیز می‌گوید باش می‌شود، خداوند با انسان تفاوت دارد چرا که انسان نمی‌تواند انسانی را بیافریند اما الله می‌تواند و قادر است هر چیزی را که می‌خواهد انجام دهد و چون کسی نمی‌تواند الله را در این دنیا ببیند پس کسی نمی‌تواند شکل او را توصیف کند، ما نمی‌توانیم به خداوند نگاه کنیم چرا که توانایی‌های ما محدود است.

اگر کسی باشد که خدا را خلق کرده است می‌شد بپرسی که چه کسی خالق را خلق کرده است! آیا این چنین نیست؟ بنابراین می‌باید بدانیم از صفات خالق اینست که او مخلوق نیست بلکه همه‌ی مخلوقات را آفریده است و اگر مخلوق بود او را عبادت نمی‌کردیم و از آموزه‌ها و اوامر او پیروی نمی‌نمودیم لذا سؤال پرسیدن از اینکه چه کسی خدا را خلق کرده صحیح نیست و سؤالات نادرست هم بی‌معنا می‌باشد

عزیز من، مادامی که می‌دانی خداوند خلق نشده است و نیز نزاده است و زاده نشده است و آغاز و پایانی ندارد بنابراین او عمری ندارد آنطور که ما انسان‌ها داریم چرا که الله، خالق عظیم بی‌نیاز بزرگ بلندمرتبه‌ی عزیز رحیم است که دارای نام‌های نیکو و صفات والا است، او دارای صفات کمال است و صفات نقص ندارد لذا الله است که جهان را بوجود آورده همانطور که تمام چیزها و همه مخلوقات را ایجاد کرده است.

می‌بایست تلاش کنیم که ذهن کودک را از اندیشیدن بسیار در ذات خداوند دور کنیم و ذهنش را متوجه تفکر در اموری گردانیم که به او سود و فایده می‌رساند، و در اینجا برای ما بهتر است برای کودک توضیح دهیم که مسئله‌ی مذکر و مؤنث از لازمه‌های تفاوت گذاشتن بین جنس‌های مخلوقات زنده است و از اموریست که خداوند با آن بر مخلوقاتش منت نهاده است

الله متعال دارای صفات کمال است و صفات نقص به او نمی‌رسد، گرسنگی و تشنگی دو جلوه از جلوه‌های ضعف هستند و جایز نمی‌باشد که ضعف به خداوند نسبت داده شود بنابراین خداوند نیازمند غذا و نوشیدنی نیست چرا که او خالق همه چیز است و به هیچ چیزی نیازمند نمی‌باشد و اگر به چیزی نیازمند می‌بود درست نبود که خدا باشد چون خداوند صمد (بی‌نیاز) است که چیزی نمی‌خورد و به خوراک و آشامیدنی نیازی ندارد زیرا بی‌نیاز از تمام این‌ها است، همچنین اوست که مخلوقات به او امید دارند که بدانها روزی دهد، خوراک دهد و نیازهای آنها را برطرف نماید.