Ang mga Haligi ng Edukasyong Pampananampalataya ANG

Ang Unang Haligi:

Ang Pananampalataya kay Allāh

Nagpahiwatig ang naturalesa, ang isip, at ang batas ng Islām sa kairalan ni Allāh sapagkat ang bawat nilalang ay likas na nilalang sa pananampalataya sa Tagalikha nito. Hinggil naman sa isip, ito ay dahil sa ang mga nilikhang ito ay kailangang may tagapagpairal. Hinggil naman sa batas, ang lahat ng mga makalangit na relihiyon ay kumikilala sa kairalan ng Tagalikha. Ang pananampalataya kay Allāh ay naglalaman ng apat na bagay: (1) ang kairalan ni Allāh; (2) ang pananampalataya sa pagkapanginoon Niya, na Siya ay ang Panginoon, ang Tagapagbigay, ang Tagalikha, ang Tagapagtustos, at ang Tagapangasiwa; (3) ang pananampalataya sa pagkadiyos Niya at paniniwala sa kaisahan Niya, at na Siya ay walang katambal; (4) ang pananampalataya sa mga pangalan Niya at mga katangian Niya na tagapagsakatuparan ng kalubusan at karikitan. Magtuturo tayo sa bata ng apat na bagay na ito kaya tatanggap siya ng edukasyon sa pagkakilala kay Allāh, pagdakila sa Kanya, at pag-ibig sa Kanya. Ang haliging ito ay ang pundasyon ng nalalabi sa mga haligi.

Bakit magtuturo tayo sa kanila ng pag-ibig kay Allāh?

1. Dahil si Allāh (kapita-pitagan ang pumapatungkol sa Kanya) ay ang nagpairal sa atin mula sa kawalan, humubog sa paglikha sa atin, at nagtangi sa atin higit sa marami sa nilikha sa isang pagtatangi. Nagmagandang-loob Siya sa atin ng pinakamainam na biyaya, ang Islām. Pagkatapos tumustos Siya sa atin ng marami sa kabutihang-loob niya gayong hindi tayo nagiging karapat-dapat doon. Pagkatapos heto Siya, nangangako sa atin ng Paraiso bilang ganti para sa mga gawa na bahagi ng bigay Niya at kabutihang-loob Niya sapagkat ang Tagapagmabuting-loob sa simula at wakas.
2. Dahil buhat sa pag-ibig namumutawi ang paggalang at ang pagpapakundangan nang palihim at hayagan. Ang laki ng pangangailangan natin na gumalang ang mga paslit natin sa Panginoon nila at magpakundangan sa Kanya – sa halip na ang kaugnayan nila sa Kanya ay maging nakabatay sa pangamba sa parusa Niya o sa Impiyerno lamang – para ang pagsamba nila sa Kanya ay maging isang kasiyahang espirituwal na ipinamumuhay nila at nangangalaga sa kanila laban sa mga pagkatisod.
3. Dahil si Allāh (pagkataas-taas Siya) ay ang Buháy, ang Mapagpanatili, ang Namamalagi, ang Natitira, na hindi namamatay, ang hindi nadadala ng pagkaantok ni ng pagtulog sapagkat Siya ay kasama nila saan man sila. Siya ay ang nag-iingat sa kanila at nangangalaga sa kanila higit kaysa sa mga magulang nila. Samakatuwid, ang pagkakaugnay nila sa Kanya at ang pag-ibig nila sa Kanya ay ibinibilang na kinakailangan upang makaalam sila na mayroon silang saligang malakas, si Allāh (kaluwalhatian sa Kanya at pagkataas-taas Siya).
4. Dahil sila, kapag umibig sila kay Allāh (kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan), ay umibig sa Qur’ān at nagsigasig sa pagdarasal. Kapag nalaman nila na si Allāh ay Marikit na nakaiibig sa karikitan, gagawa sila ng bawat bagay na marikit. Kapag nalaman nila na si Allāh ay umiibig sa mga nagbabalik-loob, mga nagpapakadalisay, mga gumagawa ng maganda, mga nagkakawanggawa, mga nagtitiis, mga nananalig, at mga nangingilag magkasala, magsisikap sila upang mailarawan sila sa lahat ng mga katangiang ito sa paghahangad ng kaluguran Niya, pag-ibig Niya, pagkamit ng pagtangkilik Niya sa kanila, at pagtatanggol Niya sa kanila. Kapag nalaman nila na si Allāh ay hindi umiibig sa mga taksil, ni sa mga tagatangging sumampalataya, ni sa mga nagpapakamalaki, ni sa mga nangangaway, ni sa mga tagalabag sa katarungan, ni sa mga tagagulo, lalayo sila sa abot ng nakakaya nila sa lahat ng mga katangiang ito dala ng pag-ibig kay Allāh at pagmimithi sa pagpapalugod sa Kanya.
5. Dahil ang pag-ibig kay Allāh ay nangangahulugan ng pagkadama sa kairalan Niya (kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan) sa atin, na nagreresulta ng pagkaramdam ng kapahingahan, kapanatagan, katatagan, at kawalan ng pagkabagabag o kalungkutan, at dahil doon ay kaligtasan ng kaluluwa at katawan mula sa mga karamdamang pangkaluluwa at pampisikal. Bagkus ang pinakamahalaga kaysa roon ay ang kaligtasan sa mga pagsuway at mga kasalanan.

Papaano tayong magtuturo sa mga anak natin ng pag-ibig kay Allāh (pagkataas-taas Siya)?

1. Ibinibilang na ang kaisa-isang pasukan para sa pagtatanim ng mga usaping pampananampalataya sa bata ay ang pisikal na pasukan. Ibig sabihin: tunay na tayo ay umaasa sa mga pandama sa pagpapalakas ng pananampalataya ng bata sa Tagalikha niya. Kaya namumuhunan tayo ng mga paghahayag ng kalikasan sa paligid niya tulad ng araw, ulan, at hangin. Sa pamamagitan ng mga ito ay magtuturo sa bata na may isang Tagalikha na nangangasiwa sa Sansinukob na ito. Mag-uudyok tayo sa kanya na magtanong at mag-usisa. Magsisikap tayo sa paglalagay ng salaming pampananampalataya sa mga mata ng mga bata, kung saan makakakaya nilang makita ang mga patunay sa kairalan ni Allāh sa bawat bagay na aanalisahin nila at pag-aaralan nila sa mga abot-tanaw pangkaalaman. Kaya magsisigasig tayo sa pagtatanghal sa mahimalang kakayahan ni Allāh at nakamamanghang pagkamalikhain Niya at mula sa makapanginoong pagtutuon na iyon tungo sa pagmamasid sa simula ng paglikha sa tao. Nagsabi Siya (kaluwalhatian sa Kanya): “Kaya tumingin ang tao mula sa ano siya nilikha.” (Qur’ān 86:5) Nagsabi pa Siya (kaluwalhatian sa Kanya): “at sa mga sarili ninyo. Kaya hindi ba kayo nakakikita?” (Qur’ān 51:21) Gayon din ang pagtingin sa pagkain ng tao at kung papaanong nagpairal nito Siya (kaluwalhatian sa Kanya) at naglinaw sa mga yugto nito. Nagsabi Siya (pagkataas-taas Siya): “Kaya tumingin ang tao sa pagkain nito” (Qur’an 80:24) Gayon din ang pagtatanghal sa kapangyarihan Niya (kaluwalhatian sa Kanya) sa pamamagitan ng pagtingin sa mga nilikha Niya na nagpapatunay sa kadakilaan Niya, gaya ng sa sabi Niya (pagkataas-taas Siya): “(17) Kaya hindi ba sila tumitingin sa mga kamelyo kung papaanong nilikha ang mga ito, (18) at sa langit kung papaanong inangat ito, (19) at sa mga bundok kung papaanong itinirik ang mga ito, (20) at sa lupa kung papaanong inilatag ito?” (Qur’ān 88:17-20) Ang malalaking kahulugang ito at ang nasaad dito na kamanghaan ng pagkalikha, kadakilaan ng Tagalikha, at pagkamalikhain Niya ay maaaring mailapit sa mga pag-iisip ng mga bata ayon sa mga edad nilang nagkakaiba-iba sa pamamagitan ng nagbabagu-bagong mga kaparaanang pampaliwanag na seryoso at sinarisari at sa pamamagitan ng mga makabagong teknolohiya. Ang bata, dahil sa naturalesa nito, ay iibig sa bawat sinumang yumari para sa kanya ng mga dakilang bagay na ito at nagpasilbi ng mga ito sa kanya.
2. Ang pagtuturo sa bata ng mga pinakamagagandang pangalan ni Allāh (pagkataas-taas Siya) at mga katangian Niyang nagpapatunay sa kalubusan Niya at karikitan Niya. Si Allāh (pagkataas-taas Siya) ay ang Napakamaawain, ang Maawain na sumaklaw ang awa Niya sa bawat bagay. Siya ay ang Mapagpaumanhin na nagpapaumanhin sa mga pagkatisod, ang Mapagpatawad na nagsama sa pagpapaumanhin ng pagtatakip, ang Mapagbigay na nagbibigay nang walang paghiling ni kadahilanan. Siya ay ang Tagapagpatnubay na gumagabay sa mga lingkod Niya tungo sa lahat ng mga pakinabang. Siya ay ang Mapagmahal na iniibig at umiibig. Ang mga kaalamang ito ay tumutulong sa pag-ibig kay Allāh nang walang pasubali.
3. Kinakailangan na lumayo tayo sa pagsasabi na: “Kapag hindi ka nakinig sa salita ko at hindi ka tumalima rito, parurusahan ka ni Allāh.” May pagkakaiba sa pagitan ng pagtuturo sa bata na si Allāh ay nagpaparusa sa sinumang sumuway sa kanya at ng pag-uugnay ng kaparusahan ni Allāh sa pagsunod sa iyo palagi at pagbabanta sa kanya niyon. Tunay na ito ay kabilang sa pumipigil sa bata sa pag-iisip sa pinakamalalim na paraan sa kakayahan ni Allāh at kadakilaan Niya. Hindi nararapat ang pagsandig sa pagdudulot ng edukasyon sa bata sa ipambanta sa kanya si Allāh. Bagkus kinakailangan na magturo tayo ng pag-ibig kay Allāh, pagdakila sa Kanya, at pagpipitagan sa Kanya. Kaya hindi tayo mag-uugnay kay Allāh ng bawat makaaapekto sa pagtingin ng bata kay Allāh (kaluwalhatian sa Kanya).
4. Kapag nakasasaksi ang bata sa mga magulang habang nagpapanatili ng pagdarasal at iba pa rito na mga tungkulin o umaayaw sa isang bagay kabilang sa mga ipinagbabawal, tunay na siya kadalasan ay nagtatanong tungkol sa kadahilanan niyon. Kailangan na maglaman ang sagot nilang dalawa ng pagbanggit ng pag-ibig ni Allāh (pagkataas-taas Siya) at pagtalima sa Kanya para iyon ay maging kabilang sa edukasyon sa pamamagitan ng tinutularan sa pag-ibig kay Allāh (pagkataas-taas Siya) dahil ang bata ay tumutulad sa mga magulang niya. Kabilang din sa mga bagay na nagtatanim ng pag-ibig sa mga puso ng mga bata ang pagsasalita sa kanila tungkol sa Paraiso at anumang inihanda ni Allāh (kaluwalhatian sa Kanya) doon na mananatiling Kaginhawahan para sa mga tagapangilag magkasalang lingkod Niya.
5. Kapag umabot ang bata sa isang edad na makauunawa na siya rito sa kahulugan ng mga kinakailangang gampanan, tunay na siya ay tuturuan ng pagkakailangan ng pag-ibig na ito dahil si Allāh (kapita-pitagan ang pumapatungkol sa Kanya) ay ang lumikha sa atin, humubog sa paglikha sa atin, tumustos sa atin, nagtangi sa atin higit sa marami sa mga iba pang nilikha Niya, at nagmagandang-loob sa atin ng Islām. Magtuturo tayo sa bata na ang lahat ng mga biyaya na nasa paligid niya ay mula kay Allāh. Magtuturo tayo sa kanya kung papaanong magpupuri kay Allāh dahil sa mga iyon, papaanong magpapasalamat sa Kanya, at papaanong manghihingi sa Kanya ng karagdagan. Ang pagsisiyasat na ito sa mga biyaya ay isang pampasigla sa pag-ibig [kay Allāh].
6. Ang pagtuturo sa kanya ng mga kaparaanang nakatutulong sa pag-akit ng pag-ibig ni Allāh at pag-ibig ng Sugo Niya (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan) kabilang sa mga sinasabi, mga ginagawa, at mga kalagayan

Ang Ikalawang Haligi:

Ang Pananampalataya

sa mga Anghel

1. Tunay na ang pananampalataya sa mga anghel ay naglalaman ng paniniwala sa kairalan nila, pananampalataya sa nalaman natin ang pangalan kabilang sa kanila at ang anumang natumpak mula sa mga ulat tungkol sa kanila, at ang pag-ibig sa kanila. Tunay na kabilang sa pinakamahalaga sa mga kahulugang pang-edukasyon na nararapat itanim sa kaluluwa ng bata tungo sa mga anghel ay ang sumusunod:Ang pagtuturo sa kanya na ang mga anghel ay mga nilikhang nilikha mula sa isang liwanag. Ayon kay `Ā’ishah malugod si Allāh sa kanya) na nagsabi: Nagsabi ang Sugo ni Allāh (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan): “Nilikha ang mga anghel mula sa isang liwanag. Nilikha ang mga jinn mula sa isang lagablab ng isang apoy. Nilikha si Adan mula sa nailarawan sa inyo.” (Muslim: 2996) Nakasasapat ang pangkalahatang paglalarawan nang walang pagpasok sa mga detalye ng nilikhang ito at kalikasan nito.
2. Ang pagtuturo sa kanya ng mga pangalan ng mga nasaad ang pangalan mula sa kanila gaya ni Jibrīl, ang katiwala sa mga anghel at ang pangulo nila, na nagbaba ng Qur’ān; ni Mikā’īl, ang itinalaga sa pagpapatak [ng ulan]; at ni Isrāfīl, ang itinalaga sa pag-ihip [sa tambuli]. May mga tagapasan ng Trono, may mga tagatala [ng mga gawa], may mga tagapag-ingat, at iba pa sa kanila.
3. Ang paglilinaw na ang mga bilang nila ay lubhang marami, na walang nakaaalam sa bilang nila kundi si Allāh (kaluwalhatian sa Kanya). Sila ay mga nilikhang isinakalikasan sa pagtalima at pagpapatupad ng mga utos. Bawat anghel ay itinalaga sa isang tungkuling ipinatutupad niya at sinusunod niya.
4. Na sila ay mga ipinagsanggalang [sa pagkakamali]. Sila ay sumasamba kay Allāh sa isang pagsambang nagpapatuloy, na hindi napapagal ni nanghihinawa ni nagpapakamalaki. Na sila ay umiibig sa mga mananampalataya, nag-aadya sa mga ito, nananalangin para sa mga ito, at nag-iingat sa mga ito. Na sila ay dumadalo sa mga pagtitipon ng pag-aalaala [kay Allāh] at sumusubaybay sa mga ito.
5. Ang pagpapaibig sa mga bata sa mga anghel. Iyon ay sa pamamagitan ng pagpapatalos sa mga ito ng mabuting kalikasan ng mga anghel at kalikasan ng pagpapahalaga at pagsisigasig mula sa kanila tungo sa mga mananampalataya yayamang pumupukaw ito sa espiritu ng katapatang-loob at pag-ibig tungo sa mga nilikhang pinagpalang maayos na ito dahil sila ay nagsasagawa ng pagluluwalhati, paghingi ng tawad at pagdalangin para sa mga mananampalataya, pagbabalita ng nakalulugod sa mga mananampalataya na nagpakatuwid sa daan ng katotohanan sa pamamagitan ng pananampalataya at maayos na gawa hinggil sa [pagpasok sa] mga hardin ng Kaginhawahan; nagbabasbas sa mga mananampalataya; nag-aadya sa mga mananampalataya; at nagpapatatag sa mga ito. Ang mga anghel ay mga mapag-ingat sa mga gawa ng mga tao yayamang nagpapadala sa kanila si Allāh para mag-ingat sa [mga gawa ng] mga tao. Nagsasabi Siya (pagkataas-taas Siya): “Para sa kanya ay may mga [anghel na] nagkakasunud-sunod sa harapan niya at sa likuran niya, na nangangalaga sa kanya ayon sa utos ni Allāh.” (Qur’ān 13:11)
6. Na ang pananampalataya sa mga anghel ay nag-oobliga ng pagpipitagan sa kanila at pagpaparangal sa kanila sapagkat sila ay mga lingkod na pinararangalan, na hindi sumusuway kay Allāh sa ipinag-utos Niya sa kanila, at gumagawa sa ipinag-uutos sa kanila. Kinakailangan ang pagpapawalang-kinalaman sa kanila sa anumang hindi naaangkop sa kanila na mga katangian.
7. Ang pag-uudyok sa pansariling kalinisan yayamang tunay na ang mga anghel ay naliligalig mula sa anumang kinaliligaligan ng mga anak ni Adan. Ayon kay Jābir bin `Abdullāh, ayon sa Propeta (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan) na nagsabi: “Ang sinumang kumain mula sa halamang ito, ang bawang” at nagsabi siya muli, “ang sinumang kumain mula sa sibuyas, bawang, at puero ay huwag nga siyang lalapit sa masjid natin sapagkat ang mga anghel ay naliligalig mula sa anumang kinaliligaligan ng mga anak ni Adan.” (Muslim: 564)
8. Na sa kairalan ng mga anghel at pananampalataya sa kanila ay may mga kasanhiang sarisari. Kabilang sa mga ito: na makaalam ang tao sa lawak ng kaalaman ni Allāh (pagkataas-taas Siya), kadakilaan ng kapangyarihan Niya, kahanga-hanga sa karunungan Niya. Kabilang din sa mga ito: na makaramdam ang Muslim ng katiwasayan yayamang nalaman niya na may mga kawal na mag-iingat sa kanya ayon sa utos ni Allāh at mag-aadya sa kanya.
9. Na ang kaugnayan ng mga anghel sa atin ay sa pagbuo, sa pagpapairal, at sa pagsubaybay na nagsisiwalat sa tao ng kahalagahan niya at halaga niya at nagkakaila ng ideya ng sinasabing kawalang-halaga niya at pagkahamak niya. Sa pamamagitan niyon, nahahalagahan niya ang halaga ng sarili niya at nagsisikap siya habang nagpupunyagi para sa pagsasakatuparan ng dakilang papel na kailangan niyang gampanan

Ang Ikatlong Haligi:

Ang Pananampalataya

sa mga Kasulatan

Tunay na ang pananampalataya sa mga kasulatan ay naglalaman ng sumusunod:

1. Ang pananampalataya sa kairalan ng mga kasulatan na bumaba mula sa ganang kay Allāh at na ito ay bahagi ng kadakilaan ng awa ni Allāh sa mga lingkod Niya yayamang nagpababa Siya sa bawat kalipunan [noon] ng isang kasulatan na ipinapampatnubay nila, alinsunod sa nababagay sa kanila na mga batas at mga patakaran. Ipaliliwanag sa bata na ang pagpapababa ng mga kasulatan ay isang dakilang biyaya dahil ang mga ito ay nagpakilala sa atin kay Allāh, sa Kabilang-buhay, at sa kabutihan at kasamaan.
2. Ang paniniwala sa anumang nalaman natin ang pangalan mula sa mga ito gaya ng kalatas ni Abraham (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan), Torah na bumaba kay Moises (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan), Salmo [na bumaba] kay David (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan), Ebanghelyo na bumaba kay Jesus (sumakanya ang pagbati ng kapayapaan), at Qur’ān na bumaba kay Muḥammad (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan).
3. Na ang mga kasulatang ito ay nagpapatotoo sa isa’t isa at hindi nagpapasinungaling. Walang salungatan sa pagitan ng mga ito at kontrahan. Nagsabi Siya (pagkataas-taas Siya): “bilang tagapagpatotoo para sa nauna rito na kasulatan” (Qur’ān 5:48)
4. Ang paniniwala sa anumang natumpak mula sa mga ulat ng mga ito. Ang pagtuturo sa bata na ang mga makalangit na naunang kasulatan ay naabot ng paglilihis, pagpapalit, at pag-iiba dahil ang mga ito noon ay pansamantala, na natatangi sa mga tao ng panahon nito lamang, at hindi naggarantiya si Allāh ng pag-iingat nito tulad ng Qur’ān.
5. Ang pananampalataya na ang Qur’ān ay tagapagpawalang-bisa ng bawat anumang nauna mula sa mga kasulatan, at na ang pagsasagawa sa mga patakaran ng Marangal na Qur’ān ay isang kinakailangang tungkulin hanggang sa Araw ng Paggagantimpala. Kaya kinakailangan ang pagsunod sa mga ipinag-uutos nito at ang pag-iwas sa mga sinasaway nito, ang pagbabawal sa ipinagbabawal dito at ang pagpapahintulot sa ipinahihintulot nito, at ang pagsasagawa sa hinusto at ang pagpapasakop sa pinatalinghaga, at ang pagtigil sa tabi ng mga hangganan nito at mga katuruan nito.

Kabilang sa mga mahalagang bagay na pumapasok sa pintuan ng pananampalataya sa mga kasulatan ay ang usapin ng pagpapasaulo sa bata ng Marangal na Qur’ān mula sa pagkabata niya. Ibinibilang ang pagsasaulo ng Marangal na Qur’ān na kabilang sa pinakamahalaga sa mga aktibidad para sa pagpapalago sa talinong nasa mga bata kapag pinaganda ang paggamit nito at nakaya ng edukador na magbigay-buhay sa kaluluwa ng bata ng kalagayan ng mga talaga ng Qur’ān. Ang Marangal na Qur’ān ay nag-aanyaya sa atin sa pagninilay-nilay at pag-iisip-isip sa pagkakalikha sa mga langit at lupa, at sa pagkakalikha sa tao at pagkakalikha sa nasa paligid natin na mga bagay upang madagdagan ang pananampalataya natin at mahaluan ang kaalaman ng gawa. Ang pagkasaulo ng Marangal na Qur’ān, ang pagkatalos ng mga kahulugan nito, at pagkakakilala rito ay nagpaparating sa tao sa isang sumulong na antas ng katalinuhan. Ito rin ay nagpapahirati sa dila ng bata sa katatasan at kalinawan. Iyon sa pamamagitan ng pagtutuwid sa dila niya sa pamamagitan ng pagbabasa ng Qur’ān at pagpapahusay sa pagbigkas nito. Nagpapalago ito ng mga makapanginoong emosyon gaya ng pangamba, kataimtiman, pagmimithi, pagkasindak, at pagpapalambot ng mga puso at mga damdamin. Nagpapahirati ito sa bata sa paggawa sa mga katuruan ng Marangal na Qur’an at mga tuntunin ng magandang asal nito sa bawat isa sa mga larangan ng pang-araw-araw na buhay niya. Magdudulot ito sa bata ng edukasyon sa buhay na matuwid at mga kaasalang nakalalamang. Kabilang din sa mga bentaha ang matatamo para sa kanila na dakilang pabuya at malaking kalamangan mula kay Allāh (pagkataas-taas Siya) sa pagtitipon nila sa mga umpukan ng pagpapasaulo.

Papaano tayong magpapaibig sa bata sa pagsasaulo?

1. Maglilinaw tayo sa kanya ng mga kainaman ng Qur’ān at mga kainaman ng pagsasaulo nito, pagbigkas nito, pagtuturo nito, at paggawa ayon dito gaya ng sabi niya (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan): “Basahin ninyo ang Qur’ān sapagkat tunay na ito ay pupunta sa Araw ng Pagbangon bilang mapagpamagitan sa mga alagad nito.” (Muslim: 804) Ang sabi pa niya (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan): “Sasabihin sa alagad ng Qur’ān: Basahin mo at umangat ka [sa antas] at bigkasin mo gaya noong bumibigkas ka sa Mundo sapagkat tunay na ang antas mo ay nasa wakas ng talata na babasain mo.” (At-Tirmidhīy: 2914) Ang sabi pa niya (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan): “Ang paghahalintulad sa mananampalataya na nagbabasa ng Qur’ān ay katulad ng sitron; ang amoy nito ay kaaya-aya at ang lasa nito ay kaaya-aya. Ang paghahalintulad sa mananampalataya na hindi nagbabasa ng Qur’ān ay katulad ng datiles; walang amoy rito at ang lasa nito ay matamis. Ang paghahalintulad sa mapagpaimbabaw na nagbabasa ng Qur’ān ay katulad ng balanoy; ang amoy nito ay kaaya-aya at ang lasa nito ay mapait. Ang paghahalintulad sa mapagpaimbabaw na hindi nagbabasa ng Qur’ān ay katulad ng pakwang disyerto; walang amoy rito at ang lasa nito ay mapait.” (Al-Bukhāriy: 5427) Ang sabi pa niya (basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan): “Ang pinakamabuti sa inyo ay ang sinumang natuto ng Qur’ān at nagturo nito.” (Al-Bukhāriy: 5027) Bumanggit siya ng mga modelo ng pagpapahalaga ng mga sinaunang Muslim sa Qur’ān. Iyon ay kabilang sa pinakadakila sa mga kaparaanang nagpapakilos sa pagpapahalaga.
2. Magsasagawa tayo ng pagpaparehistro sa kanya sa mga paaralang pang-qur’ān o mga sentro ng pagpapasaulo ng Qur’ān sa mga umpukan ng pagpapasaulo ng Qur’ān sa masjid o, ng paghahanap para sa kanya ng isang tagapagturong magtuturo sa kanya ng Qur’ān, pagbibigay ng mga pangganyak at mga papremyo, at pagdudulot ng isang kapaligiran ng pagpapaligsahan sa pagitan ng mga bata at mga mag-aaral.
3. Kailangan ng pagpapasimple ng nauukol sa pagsasaulo ng Qur’ān sa bata sa pagsisimula niya hanggang sa ang gawaing ito ay maging naiibigan para sa kanya. Kaya ang simula ng pagsasaulo ay mula sa Juz’u `Amma dahil ito ay natatangi na ang mga bahagi nito ay maiikli at nagtatapos sa iisang titik, na kabilang sa nagpapadali sa pagkakintal nito sa isipan ng bata at dahil ang mga ito ay mga kabanata ng Qur’ān na naglalaman ng mga Haligi ng Pananampalataya kaya naitutumpak ang mga pinaniniwalaan at napabubuti ang asal. Bagkus, naiingatan ang kalusugan at ang kaligtasan ng bata rin sapagkat tunay na ang Dakilang Qur’ān ay dhikr at ruqyah. Karagdagan pa roon, tunay na ito ay nagtutuwid sa dila at nakadaragdag sa [kakayahan sa] paglilinaw.
4. Ang pagpapahalaga sa sandali ng pagbigkas ng bata at pagsasaulo niya sa isang pinaiksing pagpapaliwanag sa Qur’ān upang mabuksan ang mga kahulugan ng mga talata sa puso niya at isip niya. Huwag magpalagay ang isa na ang maliit na bata ay hindi nagiging karapat-dapat na pagpaliwanagan sapagkat tunay na ang batay ay may kataka-takang lakas sa pagsasaulo at pag-intindi.
5. Magtuturo tayo sa kanya na ang Qur’ān ay pagpapagaling, awa, at pagpapala. Nagsabi Siya (pagkataas-taas Siya): “Nagbababa Kami mula sa Qur’ān ng siyang pagpapagaling at awa para sa mga mananampalataya,” (Qur’ān 17:82) Ang sinumang nakasaulo ng Qur’ān o nakasaulo ng bahagi nito, tunay na magiging madali sa kanya ng magsagawa ng ruqyah sa sarili niya kapag nagkakasakit siya at gayon din sa sinumang nasa paligid niya.

Ang Ikalimang Haligi:

Ang Pananampalataya

sa Huling Araw

Tunay na ang pananampalataya sa Huling Araw ay naglalaman ng paniniwala sa kamatayan at pagbubuhay, pagtutuos at pagganti, ṣirāt at timbangan, at paraiso at impiyerno. Ang bata ay nagsisimula sa pagtalos ng ilan sa mga usapin ng Huling Araw matapos ng edad ng pagkaunawa sa maliwanag na paraan. Bago niyon, kabilang sa higit na mainaman na ang pagtatalakay ay maging pinaiksi at binuod kaya maglilinaw tayo sa bata na mayroon iba pang buhay at na si Allāh ay lumikha ng Paraiso na tahanan ng mga mananampalataya at ng Impiyerno na tahanan ng mga tagatangging sumampalataya.

Kabilang sa pinakamahalaga sa mga kahulugang pang-edukasyon na nararapat itanim sa kaluluwa ng bata tungo sa pananampalataya sa Huling Araw ang sumusunod:

1. Na makilala ng bata na si Allāh (pagkataas-taas Siya) ay bubuhay sa mga tao sa Araw ng Pagbangon mula sa kamatayan upang matagpuan nila ang ganti sa mga gawa nila na ginawa nila sa Mundo. Kung mabuti [ang gawa] ay mabuti [ang ganti] at kung masama [ang gawa] ay masama [ang ganti].
2. Na makilala ng bata na si Allāh (pagkataas-taas Siya) ay nagpairal sa Araw na iyon ng Paraiso bilang tahanan ng karangalan, kaligayahan, at kawalang-hanggan. Nilikha ni Allāh ang mga ito upang iganti ang mga ito sa mga lingkod Niyang mga mananampalataya; at nagpairal ng Impiyerno na inihanda Niya para sa mga tagatangging sumampalataya. Naisasagawa iyon sa pamamagitan ng pagpapaibig sa kaginhawahan ng Paraiso at anumang inihanda roon ni Allāh para sa mga mananampalataya.
3. Ang pakikipag-usap sa bata tungkol sa kamatayan at Kabilang-buhay sa paraang malumanay ay nagpapatunay ng awa ni Allāh, kapatawaran Niya, at kalumanayan Niya sa mga lingkod Niya, upang hindi mangibabaw sa mga bata ang mga ideyang nakaliligalig. Maaaring mag-ugnay niyon sa bawat bagay na nabubuhay na dumadaan sa mga yugto sa sarili ng mga iyon subalit ang tao ay namumukod dahil si Allāh ay nagbukod sa tao sa pag-aatang [ng tungkulin], nagpasilbi ng mga bagay para sa kanya, at nangako sa kanya ng ganti.
4. Ang paglilinaw na si Allāh ay hindi kumikilala sa kawalang-katarungan at hindi mag-iiwan sa tagalabag sa katarungan nang walang parusa ni sa nalabag sa katarungan nang walang pagbibigay-katarungan. Hindi Niya pababayaan ang tagagawa ng maganda nang walang gantimpala at ganti. Tayo ay nakakikita sa mundo ng isang nabubuhay na tagalabag sa katarungan at namamatay na tagalabag sa katarungan at alinsunod dito kailangan na may isang iba pang buhay na hindi ang buhay na ito na pinamumuhayan natin, na magpapabuya roon sa tagagawa ng maganda at gaganti roon sa tagagawa ng masagwa, at makukuha ng bawat may karapatan ang karapatan niya.